سفر به بوشهر

ماجرا از اونجا شروع شد که مهناز (خواهرم )  تصمیم گرفت 25 آذر ماه یه سفر چند روزه به بوشهر داشته باشه

و از اونجا که داداشم (علیرضا)  بوشهر زندگی می کنه همه رو دعوت کرد ، ما هم از خدا خواسته قبول کردیم ،

مامان و آقا هم گفتن اگه حمید بیاید ما هم می آیم ، حمید و خانواده اش هم اوکی دادن و به این ترتیب کل خانواده به غیر از غلامرضا عازم سفر شدیم .

 پنچ شنبه بعد از اینکه محمد از اداره به خانه آمد تقریبا ساعت 4 بعداز ظهر به سمت بوشهر حرکت کردیم ،

پرهام بیشتر طول سفر رو خوابید و این از اونجا نشأت می گرفت که بهار بهش گفته بود  "خانه ما که دور نیست ، می خوابی وقتی بلند شدی رسیدی بوشهر "، پرهام هم خوابید تا زمانی که رسیدیم خانه دایی علیرضا .

اونم نگار و بهار بیدارش کردن .

خیلی سفر خوبی بود ، مخصوصاً که بچه ها بزرگتر شده بودن و عاقلتر ، خیلی خوب با همدیگه بازی می کردن و این باعث خوشحالی بود.

جمعه بعد از بیدار شدن به سمت نیروگاه رفتیم و پرهام با کیارش و کیانوش حسابی بازی کرد ، از بادبادک هوا کردن تا بازی کردن با قایق بادی .

پرهام با کیارش و کیانوش سوار قایق بادی شده بودن و پرهام قایق رو مرتب تکان می داد ، هر چی می گفتیم پسر جان نکن ، الان هر سه می افتیدتوی دریا ، گوش نمی داد که نمی داد .

به خودشون که خیلی خوش گذشت فقط مامانا حرص می خوردن.

عصر هم به همراه زهرا و زن دایی زیبا به سمت گناوه رفتیم . اونجا حمیده جان تماس گرفت که فردا سالگرد ازدواج مهناز هست و می خواهیم سوپرایزش کنیم ، ما هم هدیه کوچکی براش خریدیم .

صبح  شنبه باز رفتیم کنار دریا ، باد می وزید و هوا سرد بود.

وسایل سطل و بیل که برای پرهام از شمال خریده بودیم به همراه داشتیم ، پرهام مشغول بازی شد و من و محمد  رفتیم کنار دریا .

مرتب پرهام رو زیر نظر داشتم ، یه لحظه دیدم دور و برش شلوغه ، سریع به سمتش رفتم که دیدم داره گریه می کنه ، فکر کرده بود گم شده و مردم هم داشتن بهش دلداری می دادن .

ظهر شنبه مهناز رو سوپرایز کردیم و براش سالگرد ازدواج گرفتیم و عصر به سمت شیراز حرکت کردیم و ساعت 9 شب  به شیراز رسیدیم و این سفر ما هم به خوبی و خوشی به اتمام رسید . 

خدایا را شاکریم .