سفر به بوشهر

چند روز تعطیلی هفته گذشته باعث شد ، به فکر یه مسافرت بیافتیم . با داداشم  ، علیرضا ، هماهنگ کردیم که بریم بوشهر خونشون.

دوشنبه (12/8/93) ساعت 8:30 به سمت بوشهر حرکت کردیم .

پرهام از شیراز  با پلیور سوار ماشین شد و  بوشهر با  رکابی پیاده شد.

عصر روز دوشنبه با مامان ، پرهام و محمد رفتیم کنار دریا تا پرهام آب بازی کنه.

شب هم رفتیم هیات عزاداری ، جالب بود که اونجا توی حسینه مراسم اجرا می کردند . شیراز توی خیابان هیات عزاداری ها حرکت می کنن و به سمت شاهچراغ می رن.

حمیده جون ، زن داداشم ، واسه بچه ها زنجیر گرفته بود و پرهام کلی خوشحال بود که می تونه زنجیر بزنه . هر چند که بازم واسه پرهام سنگین بود .

سه شنبه هم رفتیم دریا و پرهام کلی بازی کرد.

هوا عالی بود ، به نظرم بهترین فصل واسه بوشهر آبان ماه است. 

ما همیشه بهمن می رفتیم ولی از امسال استراتژی مون رو عوض می کنیم .

روز چهارشنبه هم  فراری با محمد و پرهام از خانه بیرون آمدیم .

اول رفتیم دکتر . پرهام  یه کم آبریزش بینی داشت و بعد هم حرکت کردیم به سمت اهرم پیش یکی از دوستان قدیمی ، مهتاب ،  کلی از دیدنش شاد شدم .

بنده خدا مامانش  غذا آماده کرده بود و بهمون داد که بریم بیرون بخوریم . کلاً جنوبی خیلی خیلی مهمان نواز هستن.

ما هم رفتیم ساحل دلوار و اونجا ناهار خوردیم.

یه سگ آمد کنار ما و محمد واسش غذا ریخت ، وای که دیگه بی خیال ما نمی شد . منم به خاطر تجربه بدی که یکبار با سگ ها داشتم دوست نداشتم سگه اونجا بمونه .

حالا هر چی بهش می گفتیم برو ؛ نمی رفت ، از ما اصرار و از اون لجبازی .

ولی سگ خوبی بود کل مدت کنارمون تکون نخورد.

حسابی باد می ورزید و دریا مواج بود.

دلوار ساحل قشنگی داره و تا الان هر وقت ما رفتیم در حال توسعه بوده ، خانه شیخعلی دلواری هم اونجا هست .

روز پنچ شنبه هم رفتیم بندرگاه ، خیلی باد می وزید به خاطر همین دوست نداشتم پرهام داخل آب بره ، خوشبختانه همین که رسیدیم پرهام یه چوب پیدا کرد و شروع کرد روی ساحل خط کشیدن.

می خواستیم جامون رو عوض کنیم و نزدیک به دریا بشینیم، هر چی به پرهام می گم مامان ما می خواهیم بریم، محلمون نذاشت و کار خودش رو می کرد . ما هم رفتیم و از دور حواسمون بهش بود  .

روز جمعه ساعت 11 صبح به سمت شیراز حرکت کردیم ، ناهار رو که زن داداشم زحمت کشیده بود سمت کازرون خوردیم و نزدیکای ساعت 7 شب بود که رسیدیم.

اگه دعواهای بچه ها رو از سفر حذف کنیم که واسه خودشون جذابیت داشت و واسه ما بزرگترا اعصاب خوردی کلاً سفر خوبی بود.

این عکس رو از بهار و پرهام که داشتن تلویزیون نگاه می کردن گرفتم.

و این عکس دقیقاً چند میلی ثانیه بعدش هست.

جالب بود که وقتی از همدیگه دور می شدن بهانه همدیگه  رو می گرفتن ، توی ماشین باید صد دفعه به پرهام توضیح می دادم که الان نگار و بهار کجا هستن و حمیده جون هم می گفت توی خانه بچه ها بهانه پرهام رو می گیرن که چرا زودتر نمی آید .

خدایا به خاطر تمام نعمت هایی که به من دادی و من نمی بینم شکرت.